Helena
Ik geloof dat iedereen creativiteit in zich heeft
Tijdens mijn job als ondersteuner in het onderwijs zag ik hoe creativiteit en zelfexpressie ondergesneeuwd raken door verwachtingen vanuit opvoeding, school, werk, opleidingen, de maatschappij in het algemeen. Het is mijn missie deze verborgen creativiteit naar boven te halen, ruimte te geven, te laten openbloeien. Zodat mijn deelnemers terug dichter bij zichzelf kunnen komen, aanvoelen, beslissen en leven naar wat voor hen echt belangrijk en waardevol is. Zodat ze een creatiever leven kunnen leiden dat meer voldoening geeft en bijdraagt aan een mooie diversiteit binnen onze samenleving.
Van in mijn kindertijd al vind ik de natuur super boeiend en ben ik graag creatief bezig
Dit verdween tijdens mijn jeugdjaren naar de achtergrond; herken je dat? Presteren op school was belangrijker met het oog op een universitair diploma. Achteraf ben ik te weten gekomen dat mijn papa ons dit wel oplegde maar zelf helemaal niet graag naar school ging... Ik begrijp van waaruit het kwam en dat het zeker goed bedoeld was maar daardoor groeide ik langzaam weg van mijn talenten en interesses. Mijn passie lag niet bij 'achter de studieboeken zitten'. Ik ben van nature uit een actief persoon die van beweging houdt en graag creatief met haar handen bezig is.
In mijn job als ondersteuner kwam ik het volgende tegen. Ik begeleidde kinderen met leerproblemen en leerstoornissen en ontdekte vaak mooie, soms heel creatieve talenten bij hen. Maar dat werd ondergewaardeerd omdat de focus lag op taal en wiskunde, stilzitten op de schoolbanken... Ik zag ze worstelen met de leerstof tot grote frustratie toe, van zowel leerling als ouders als leerkracht… Moeten we allemaal dezelfde weg afleggen en in hetzelfde goed zijn? Presteren? Is dat de basis om te slagen in ons leven? Ons schoolsysteem laat te weinig ruimte om onze eigen interesses en unieke talenten te kunnen ontwikkelen.
Ik kreeg steeds meer de behoefte om iets betekenisvols te doen met mijn eigen creativiteit en om die van anderen te stimuleren. Mijn keerpunt kwam toen ik 50 werd. Ik gaf mijn job op in het onderwijs en verhuisde samen met Jan naar de Binkermolen, een rustige plek in Belgisch Limburg, met veel ruimte in een groene omgeving.
Ik leef nu een creatief leven waarin ik mijn hart volg en energie krijg van al die prachtige natuur rondom mij. Hier vond ik de ideale basis om te doen waar ik voor sta:
Dat is het beste uit de deelnemers van mijn workshops naar boven halen: welbevinden staat op plaats nummer één. Wie zich goed voelt in zijn vel doet de dingen die hij/zij graag doet, voelt zich erkend, is gelukkiger en bereikt veel meer, zonder veel moeite, inspanning of opoffering van tijd en energie. Het gaat er niet om dat iedereen zich plots gaat verdiepen in pottenbakken, dat hoeft niet. Mogelijk is het wel een toegangspoort naar ontdekken hoe jij je op andere vlakken in je leven creatief kan opstellen en meer mogelijkheden gaat zien, waardoor je meer keuzevrijheid hebt en meer beseft wat echt belangrijk voor je is.
Wat mijn manier van werken typeert
Tijdens mijn Keramiekopleiding aan de Hagelandse Academie zei mijn leerkracht het volgende: “Voor veel mensen is dit therapie en dat is hier niet de bedoeling”. Die uitspraak raakte me wel. Als mensen zich beter gaan voelen door iets met hun handen te doen, door het contact met dit mooie aardse materiaal, dan is dat toch fantastisch!? Ik besloot om er iets moois mee te gaan doen: Ik breng mensen in contact met de verschillende technieken waarna zij hun eigen creativiteit kunnen laten groeien volgens de manier die best bij hen past. Is het therapie? Dat mag het gerust zijn. Hou je meer van de technische kant? Dat kan ook, zolang het voor mijn deelnemers maar goed voelt. Omdat ik in kleine groep werk kan ik iedereen voldoende begeleiden in zijn/haar proces. Bovendien kunnen mensen die zich beter voelen bij 1 op 1 begeleiding ook bij mij terecht.
Vanuit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is voor je talenten te gaan. Het gaat er niet om te plooien of buigen naar wat anderen vinden dat jij moet doen. Ik heb dat ooit wel gedaan met veel frustratie tot gevolg. Gelukkig leerde ik uit negatieve ervaringen en heb ik grenzen leren stellen, waardoor ik steeds veerkrachtig in het leven ben blijven staan. Vanuit die ervaring help ik ook anderen om positieve kracht te scheppen uit wat ze tegenkomen op hun levenspad. Tijdens mijn job als Kinesitherapeute in het bijzonder onderwijs deed ik veel ervaring op rond psychomotorisch functioneren, sociaal-emotionele vaardigheden, schrijfmotoriek, autisme spectrum, dyspraxie, ADHD... Ik hielp verschillende kinderen ontdekken wat ze wel goed kunnen en te geloven in zichzelf. Dit is echt ontzettend belangrijk! Want als je als kind reeds een gebrek aan zelfvertrouwen oploopt, hoe moet je daar mee omgaan als volwassene? Het kost onnodig veel tijd en energie om die negatieve ervaringen uit je systeem te krijgen. Ik ben helemaal voorstander om 'van in de wieg' te kunnen inzetten op je talenten.
Omdat ik in mijn opleiding als kinesiterapeute de benadering van het menselijk lichaam te eenzijdig vond heb ik gedurende 3 jaar de shiatsu opleiding gevolgd bij Iyashi. Daar kreeg ik een heel holistische kijk op ons als mens. Ik geef intussen geen shiatsu massages meer, maar heel de opleiding gaf me een ruim en boeiend inzicht in ons menselijk functioneren en daar put ik nog steeds inspiratie uit. Om een voorbeeld te geven, heb ik aandacht voor de ademhaling die soms verkeerd zit bij mensen die hier cursus volgen, waardoor ze teveel spanning opbouwen. Dat hebben ze vaak niet eens door. Met een kleine maar belangrijke tip gaat het meteen al beter.
Mijn liefde voor de natuur en een ecologisch leven gaf ik vorm dankzij de cursus permacultuur bij Yggdrasil, de herboristenopleiding aan de Europese Academie, de cursus topnatuurbelevingsanimator bij Natuurpunt en natuurcoaching aan het Oost West Centrum… We leven hier omringd door natuurgebied en in onze eigen op permacultuur geïnspireerde tuin oogsten de kinderen op de kampen zelf van onze zelfgekweekte biologische groenten. Ze vinden dat super fijn om te doen en zijn erg enthousiast. De groenten smaken daardoor bovendien eens zo lekker en aardappelen rapen voelt als paaseitjes zoeken =D. Ik pluk zelf regelmatig eetbare planten in mijn tuin waar we uit respect voor het leven geen pesticiden/insecticiden of kunstmest gebruiken.
Jan
Passie voor natuur sinds de kinderjaren
Ik was 11 jaar toen ik tijdens een natuurwandeling in het toenmalige leefmilieu Eigenbilzen mijn eerste kievit met een verrekijker in beeld kreeg. De vonk sloeg meteen aan en is nooit meer weggegaan. In de natuur zal je me niet zo snel aantreffen zonder kijker en de vogelwereld bleef steeds een passie. Het bleef echter niet bij vogels. Al snel sloot ik mij aan bij de Jeugdbond voor Natuur en Milieu (JNM) en leerde heel wat bij over dieren, planten, amfibieën en reptielen, paddestoelen, enz… Al snel werd ik afdelingsvoorzitter en werd mijn engagement voor de natuurvereniging groter. Na mijn ‘pensionering’ bij JNM ging dit naadloos over in een vrijwillig engagement voor Natuurreservaten, nu Natuurpunt. Ik was bij de oprichting van de huidige afdeling Zuidoost- Limburg waar ik nu nog steeds afdelingsvoorzitter ben. Binnen de afdeling hebben we intussen ook meerdere reservaten in beheer, waarvan het Munsterbos het meest gekend is. Een reservaat dat trouwens heel wat gelijkenissen heeft met De Luysen en het Stamprooierbroek.
Passie voor hout
Ik stam uit een familie van boswachters en houtzagers. Op professioneel vlak kroop het bloed waar het niet gaan kan en ik kwam in de professionele houtbewerking terecht. Hier doorliep ik een hele loopbaan bij het bedrijf 3 eiken, een bedrijf dat inlandse eiken verwerkte van boom in het bos tot deur of trap bij de klant in huis. Eerst als bediende en verkoper hout voor de boomzagerij, na een overname als productieverantwoordelijk voor zowel zagerij als schrijnwerkerij. Het bedrijf verkeerde echter in moeilijkheden en zo heb ik in 2007 het heft zelf in handen genomen. Ik nam het bedrijf over en werd ondernemer. Helaas volgde kort daarop de financiële crisis. Ik slaagde erin het bedrijf te laten overleven, maar na een 10 tal jaar werd het almaar duidelijker dat enkel een zware financiële injectie voor modernisering van het productieapparaat het bedrijf zekerheid konden bieden voor de toekomst. Door het gebrek aan opvolging en het grote risico drong zich de pijnlijke beslissing op het bedrijf te sluiten. Het ondernemerschap heeft me wel heel wat geleerd. Ik heb zo goed als alle facetten van het bedrijf doorlopen en weet wat het inhoudt om een zaak te runnen.
De houtbewerking zit nog steeds in het bloed en ik heb nog enkele oude machines om mijn eigen werken te doen, maar op professioneel vlak ging ik voor een nieuwe uitdaging.
Een turbulente periode
In 2019 kwam ik in stormachtig vaarwater. Buiten de noodzakelijke, maar pijnlijke stopzetting van het bedrijf kwam het ook nog tot een echtscheiding. Heel mijn wereld leek in te storten.
Als ondernemer had ik geleerd om niet bij de pakken te blijven zitten. Toen ik van de eerste zware schok door de scheiding bekomen was, nam ik mijn leven terug in handen. Ik besloot een periode van reflectie in te bouwen en de Camino van thuis naar Santiago de Compostela te wandelen. In deze periode leerde ik ook Helena kennen, die spontaan een deel van de tocht kwam meestappen. Een tocht die me heel wat nieuwe inzichten verschafte en me terug bracht naar mijn oude passie, de liefde voor de natuur. Ik werd coördinator bij de Limburgse Milieukoepel, een koepelorganisatie die zich binnen een duurzame ontwikkeling inzet voor de verbetering van de kwaliteit van het leefmilieu en de biodiversiteit van de natuur in Limburg.
Nieuwe uitdagingen
De verhouding met Helena bracht ons bij de wondermooie Binkermolen gelegen midden in het natuurreservaat van de Abeekvallei. Helena stortte zich op haar keramiek en natuurbeleving en dan opeens kwam er nog een nieuwe kans op ons pad. Een concessie op de woning van de Luysmolen deed ons het concept van LeefJeNatuur uitwerken.
Om mensen er bewust van te maken dat we door de natuur te beschermen onszelf beschermen, is het noodzakelijk dat het contact met de natuur zoveel mogelijk hersteld wordt. Ik ben er daarom ook van overtuigd dat een vereniging zoals LeefJeNatuur daarin een waardevolle en positieve bijdrage kan leveren.
